เรื่องราวของ แม่นาค พระโขนง เรื่องราวสุดแสนจะอมตะของประเทศไทย ที่ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์เมื่อไรก็ได้รับกระแสตอบรับอย่างดีเยี่ยมเสมอ ความคลาสสิคของเนื้อเรื่องความรักระหว่างมนุษย์กับผี ความโรแมนติก ที่ผสมผสานอย่างลงตัวกับความสยองขวัญ เราได้เห็นเรื่องราวฝั่งของแม่นาคมาแล้ว หรือเรื่องราวของฝั่งพี่มาก ที่แฝงความตลกขบขัน แต่ก็ใส่รายละเอียดทางเนื้อหา และอารมณ์เข้าไป แต่ยังไม่มีครั้งไหนเลยที่เราจะได้รู้เรื่องราวของ แดง ลูกของแม่นาค และพ่อมาก ราวกับเจ้าหนูน้อยที่ตายทั้งกลมนี้ถูกทิ้งเอาไว้ที่ทุ่งพระโขนง

นี่จึงอาจจะเป็นที่มาของการสร้างภาพยนตร์เรื่อง แดง พระโขนง ผลงานการกำกับภาพยนตร์ครั้งแรกของ เอ็กซ์ วัชรพงษ์ และ แจ็ค เฉลิมพล (แจ็ค แฟนฉัน) พร้อมทั้งการคุมงานสร้างของ หม่ำ จ๊กมก พวกเขาพาเรากลับไปยังทุ่งพระโขนงอีกครั้ง ผ่านการแสดงของน้องเมลิค เอเฟ่ ไอย์กูน หรือ น้องวันเฉลิมวัยเด็กน้อย จากละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า ที่ในวันนี้โตขึ้นมามากแล้วจนสามารถแบกหนังเรื่องนี้เอาไว้ได้ด้วยตัวเอง การแสดงของน้องคือสิ่งที่น่าชื่นชม เพราะน้องสามารถถ่ายทอดความสดใสของเด็ก, ความเศร้าและความเหงาของคนที่ถูกทิ้ง หรือกระทั่งฉากโกรธเองก็ทำได้ยอดเยี่ยม

ขณะเดียวกันการแสดงของกลุ่มเด็ก ๆ ภายในเรื่องก็ช่วยทำให้หนังเรื่องนี้มีชีวิตชีวา แต่สิ่งที่มีปัญหาก็คือ บทของภาพยนตร์ และการตัดต่อที่ฉีกอารมณ์ระหว่างดูไปพอสมควร สิ่งที่เราชื่นชอบในบทภาพยนตร์ของเรื่องนี้ก็คือ พาร์ทดราม่าของเรื่อง ที่เล่นเกี่ยวกับประเด็นความรู้สึกของเด็กกำพร้า และการที่คนในหมู่บ้านที่แม้จะกลัว แดง มากแค่ไหนก็แต่ดูแลเจ้าผีน้อยคนนี้มาตลอด แต่ส่วนที่ทำให้ทุกอย่างพังไปพอสมควรเลยก็คือ มุกตลกที่มันไม่เข้าเป้าเอาเสียเลย มันถูกตัดต่อมาใส่แบบไม่ถูกที่ถูกเวลา หรือมาแบบไม่มีแก่นสารสาระที่จะทำให้เนื้อเรื่องเดินไปข้างหน้า เมื่อมาผสมกับการตัดต่อค่อนข้างไม่สามารถต่ออารมณ์ได้ด้วยแล้ว มันก็ค่อนข้างกระชากอารมณ์เราไปในหลาย ๆ ฉากเหมือนกัน

จุดที่ดีที่สุดของเรื่องอยู่ในตอนท้าย หลังฉากไคลแม็กซ์ที่ไต่อารมณ์มาจนสุกงอม พวกเขาก็ซัดหมัดน็อคใส่คนดูด้วย ‘เซอร์ไพร์ส’ ที่คนที่รู้จัก แม่นาค ดี จะต้องตื่นเต้นและขนลุกอย่างแน่นอน พร้อมด้วยพลังการแสดงที่แม้จะมาในเวลาสั้น ๆ แต่ก็สามารถส่งมาถึงและทำเอาเราน้ำตาซึมได้เลย

งานภาพในเรื่องนี้ถือว่าทำออกมาได้ดี บวกกับงาน CG ที่ไม่ขี้เหร่เลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งฉากการสลับเปลี่ยนระหว่างบ้านที่สวยงามสมบูรณ์ของเจ้าแดง กับบ้านที่ทรุดโทรมที่ไม่มีคนอยู่ หรือการใส่เอฟเฟกต์เปลี่ยนเจ้าแดงให้กลายเป็นผีสุดน่าสะพรึง หนังมีจุดหักมุมเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตื่นตกใจอะไรนัก

หากพูดโดยสรุปแล้ว แดง พระโขนง เป็นภาพยนตร์ที่ทำได้ดีในระดับพอใช้ (แบบคาบเส้น) เส้นเรื่องเนื้อหาน่าสนใจและมีวัตถุดิบที่ดีอย่างครบถ้วน แต่มันกลับถูกปรุงออกมาเหมือนแกงสองอย่างที่รสชาติต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ดันต้องมาอยู่รวมในหม้อเดียวกัน จนเราแอบคิดว่า ถ้าตัดพาร์ทตลกออกไปเลย หนังอาจจะออกมาดีกว่านี้ก็ได้

อย่าเชื่อจนกว่าจะได้พิสูจน์เอง แดง พระโขนง 31 มีนาคมนี้ในโรงภาพยนตร์