คุณคิดว่าโลกนี้มีพื้นที่ให้กับคนหน้าตา หรือบุคลิกธรรมดาไหม?

สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับเลยเลยก็คือ ตั้งแต่เด็กจนโตมา ในหน้าจอโทรทัศน์สิ่งที่พวกเราคุ้นเคยก็คือโฉมหน้าความสวยความงามของบรรดานักแสดง หรือที่เราเรียกกันติดปากว่า ดารา อวดโฉมกันมากหน้าหลายตา พวกเขาดูประสบความสำเร็จในชีวิต มีชีวิตที่มีความสุข มีเงินทองให้ได้ใช้จ่ายกันไม่ขาด จนมันกลายเป็นการหล่อหลอมไปโดยปริยายว่าฉันจะต้องหล่อ จะต้องสวยเหมือนคนในทีวี เพื่อที่จะได้มีโอกาสเข้าใกล้ชีวิตแบบนั้นบ้าง

จนกระทั่งเดินทางมาสู่ในวัยเข้าโรงเรียน หรือมหาวิทยาลัย เราก็ได้เห็นว่า เพื่อน ๆ ที่หน้าตาดี มักจะได้รับโอกาส หรือความสนใจจากคนรอบข้างมากกว่าคนอื่น ๆ พวกเขาถูกหยิบยื่นโอกาสให้ ทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่แตกต่าง โดดเด่น จนบางครั้งก็บดบังเพื่อนคนอื่น ๆ ไปจนหมดสิ้น การได้รับโอกาสที่มากกว่าคนอื่น หรือการเข้าถึงสิทธิมากกว่าผู้อื่นด้วยการใช้รูปลักษณ์ภายนอก คือสิ่งที่เราเรียกกันว่า สิทธิพิเศษของคนหน้าตาดี หรือ Beauty Privilege

การศึกษาของมหาวิทยาลัย Metropolitan State แห่งเดนเวอร์ ได้มีการให้ผู้สังเกตการณ์ภายนอกประเมินความแตกต่างกันระหว่างนักเรียนหญิงที่มีบุคลิกหน้าตาน่าดึงดูด กับไม่น่าดึงดูด โดยวัดจากคะแนนสอบของพวกเธอ การสังเกตการณ์นี้พบว่า เด็กหญิงที่มีบุคลิกหน้าตาน่าดึงดูดกว่านั้นจะทำหน้าที่ของตัวเองในชั้นเรียนได้ดีกว่า แต่เมื่อเปลี่ยนเป็นการเรียนออนไลน์แล้ว พวกเธอกลับไม่ได้ดีกว่าเลยแม้แต่น้อย

เรื่องนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ในวัยเรียนเท่านั้น แต่ในวัยทำงานเองเรื่องนี้ก็มีความเข้มข้นแฝงลึกอยู่เช่นเดียวกัน ในการศึกษาของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเมื่อปี 2006 ได้ระบุว่า แรงงานที่มีหน้าตาและบุคลิกน่าดึงดูดจะมีความมั่นใจที่มากกว่าคนอื่น ซึ่งการมีความมั่นใจนี้เอง จะทำให้นายจ้างมองว่าพวกเขามีความสามารถมากกว่า และพวกเขาจะมีทักษะการสื่อสารที่ดีกว่า โดยนั่นจะส่งผลถึงค่าแรงที่มากกว่าด้วย

จริง ๆ แล้ว สิทธิพิเศษของคนหน้าตาดี มันไม่ได้ผูกโยงแค่เรื่องทางอารมณ์ เท่านั้น แต่มันเกี่ยวพันไปถึงระบบเศรษฐกิจทุนนิยมด้วย บรรดาแบรนด์สินค้าต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่ต้องการตัวแทนการประชาสัมพันธ์สินค้าของตัวเองที่มีความน่าดึงดูด เพื่อจูงใจให้ผู้คนซื้อสินค้าของพวกเขา ดังนั้นมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่บรรดาคนหน้าตาดีทั้งหลายจะได้รับเลือกในส่วนนี้ ดังนั้นเราจึงสามารถพูดได้ว่า ตราบใดที่ทุนนิยมยังอยู่ Beauty Privilege ก็ยังคงอยู่คู่กันต่อไป

ในปัจจุบันมีการออกมารณรงค์ในการตระหนักรู้ถึงความไม่เท่าเทียมของเรื่องนี้มากยิ่งขึ้น บางคนรณรงค์ให้ล้มล้างระบบสิทธิพิเศษของคนหน้าตาดีให้หมดสิ้นไป แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มเข้าใจว่ามันอาจจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ การทำความเข้าใจในรูปแบบใหม่อาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่า ในเมื่อเราเลี่ยงการมีอยู่ของ Beauty Privilege ไม่ได้ อาจจะต้องเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของคนที่ได้รับเลือกด้วยสิทธิพิเศษนี้ ในการพิสูจน์ว่าหน้าตา หรือบุคลิกภาพไม่ใช่สิ่งเดียวที่พวกเขาได้รับเลือก แต่มีทั้งเรื่องราว ความสามารถ และตัวตนที่ซ่อนอยู่ด้วย

เพราะบางครั้ง แค่ความสวย ความหล่ออย่างเดียว มันอาจจะไม่พออีกแล้วในยุคนี้