เมื่อเอ่ยชื่อของ สไปค์ จอนซ์ สำหรับคอหนังคุณภาพหลายๆ คน น่าจะเริ่มรู้จักผู้กำกับสุดติสต์รายนี้จากผลงานแจ้งเกิดอย่าง Being John Malkovich (1999)

หนังเรื่องนี้มาพร้อมกับพล็อต เซอร์แแตก ว่าด้วยเหตุการณ์สุดอลหม่านของศิลปินเชิดหุ่นกระบอกตกอับรายหนึ่ง ซึ่งบังเอิญไปค้นพบช่องทางลับที่พาตัวเองเข้าสู่สมองของนักแสดงชื่อดังอย่าง จอห์น มัลโควิช

จากนั้น สไปค์ จอนซ์ ก็มาประสบความสำเร็จสูงสุดกับ Her (2013) หนังที่เล่าเรื่องซึ่งเกิดขึ้นในโลกอนาคตเกี่ยวกับหนุ่มขี้เหงาคนหนึ่งที่ไปตกหลุมรักโปรแกรมคอมพิวเตอร์สาวที่ได้ยินแค่เสียงพูดของเธอ โดย Her ส่งให้เขาคว้ารางวัลในสาขาบทภายนตร์ยอดเยี่ยมมาครองได้ทั้งเวที ออสการ์ และ ลูกโลกทองคำ

ส่วนหนังที่เราเอามาแนะนำประเดิมกันเป็นเรื่องแรกใน Unsung Movies คือผลงานก่อนหน้าที่ สไปค์ จอนซ์ จะทำเรื่อง Her

นั่นก็คือ I’m Here (2010) หนังสั้นแนว โรแมนติก/ไซไฟ ความยาวครึ่งชั่วโมง ที่นำเสนอเรื่องราวความรักซึ่งเกิดขึ้นในลอส แองเจลลีสยุคที่ มนุษย์ และ โรบอท ต้องอาศัยอยู่ร่วมกัน

โดยคราวนี้ไม่ใช่ความรักระหว่าง คน กับ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ เหมือนอย่าง Her แต่เป็นความรักระหว่าง หุ่นยนต์ กับ หุ่นยนต์ ด้วยกัน

หนังเล่าเรื่องของ เชลดอน (รับบทโดย แอนดรูว์ การ์ฟิลด์) หุ่นยนต์หนุ่ม ที่ดำเนินชีวิตไปวันๆ ด้วยความจำเจ ทุกเช้าเขาต้องมายืนรอรถเมล์ตรงป้ายเดิมเพื่อไปทำงานที่ห้องสมุด

หลังเลิกงานเขาก็จะนั่งรถเมล์สายเดิมกลับมาที่ห้องพักเพื่อชาร์ตแบ็ตเตอรี่เตรียมไว้สำหรับไปทำงานวันรุ่งขึ้น วนเวียนไปเหมือนเดิมแบบนี้ทุกวัน

แต่แล้ววันหนึ่ง ระหว่างที่กำลังยืนรอรถเมล์อยู่ เชลดอน ก็ได้พบกับ ฟรานเชสก้า (รับบทโดย ซีเอ็นน่า กิลลอรี่) โรบอทสาว ที่ขับรถมาติดไฟแดงแล้วถูกมนุษย์ป้าที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่อว่า เพราะตามกฎหมายแล้วหุ่นยนต์ไม่มีสิทธิ์ในการขับรถยนต์

ถัดมาอีกวัน เหมือนชะตาฟ้าลิขิต เมื่อ เชลดอน ได้เจอเธออีกครั้งระหว่างรอรถเมล์ แต่คราวนี้แทนที่จะแอบส่งสายตาให้กันแบบเมื่อวันก่อน ฟรานเชสก้า ที่ขับรถมาพร้อมเพื่อนๆ (ที่เป็นทั้งมนุษย์และหุ่นยนต์) ได้เอ่ยปากชวน เซลดอน ให้ไปงานปาร์ตี้ด้วยกัน

หลังจากที่ตอบตกลงขึ้นรถไปกับ ฟรานเชสก้า ในวันนั้น และได้สานต่อความสัมพันธ์กันจนกลายเป็น ความรัก

ชีวิตของ เซลดอน ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!

การเข้ามาในชีวิตของ ฟรานเชสก้า ทำให้ เชลดอน หลุดออกจากความอ้างว้าง จากที่เคยใช้ชีวิตตามลำพังอย่างเปล่าเปลี่ยว เขากลายเป็นหุ่นยนต์ที่ดูมีความสุขขึ้นมาถนัดตา

การได้รู้จักกับ ฟรานเชสก้า ยังทำให้ เชลดอน หลุดพ้นจากชีวิตอันแสนน่าเบื่อที่วนเวียนอยู่กับสิ่งเดิมๆ ที่ หุ่นยนต์ตัวหนึ่งพึงกระทำ

จากที่ไม่เคยสนใจดนตรีเลย ฟรานเชสก้า แนะนำให้เขาฟังเพลงอันแสนไพเราะของวง The Lost Trees จนต่อมาทั้งคู่ก็ชวนกันไปดูคอนเสิร์ตวงนี้ด้วยกัน

จากที่ไม่เคยคิดที่จะฝัน ฟรานเชสก้า ก็ทำให้เขาเรียนรู้ที่จะมีความฝัน ซึ่งแน่นอนว่า ก็เป็น ฟรานเชสก้า อีกเช่นกันที่เป็นผู้ทำให้เขาเรียนรู้ที่จะรักใครซักคนอย่างหมดหัวใจ

และ เชลดอน ก็ศรัทธาในความรัก ถึงขนาดที่พร้อมจะเสียสละทุกอย่างให้แก่คนรักของตัวเองได้แบบไม่มีข้อแม้ จนนำไปสู่บทสรุปของหนังที่ทั้งซาบซึ้ง และสะเทือนใจ ในคราวเดียว

นอกเหนือจาก เรื่องราวความรักอันแสนบริสุทธิ์ของหุ่นยนต์คู่นี้ ที่รับรองว่าจะตราตรีงอยู่ในใจของใครหลายคนแม้จะดูจบไปหลายวันแล้วก็ตาม

อีกสิ่งหนึ่งที่โดดเด่นมากๆ ใน I’m Here ก็คือ เพลงประกอบเจ๋งๆ เพราะๆ ที่เอามาใส่ไว้ได้ถูกที่ถูกเวลา และมีรสนิยม ไม่เสียชื่อผู้กำกับอย่าง สไปค์ จอนซ์ ที่เคยผ่านงานทำเอ็มวีให้ศิลปินคูลๆ มาแล้วมากมาย

ไม่ว่าจะเป็น เพลง There Are Many of Us ของ Aska & The Lost Trees (ที่ได้ นิค ซินเนอร์ มือกีตาร์วง Yeah Yeah Yeahs และ ฟลี มือเบสของ Red Hot Chili Peppers มารวมตัวกันแบบเฉพาะกิจ) ซึ่งถูกใส่เข้ามาในหลายๆ ฉากที่ เชลดอน และ ฟรานเชสก้า อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่อนฮุคเพลง Hellhole Ratrace ของ Girls ที่ดังขึ้นมาในฉากงานปาร์ตี้ ไม่เพียงแต่จะบ่งบอกความรู้สึกที่อยู่ในใจของ เชลดอน ได้เป็นอย่างดีเท่านั้น

แต่เนื้อร้องที่ว่า…

I don’t want to cry my whole life through
I want to do some laughing too
So come on, come on, come on, come on and laugh with me

น่าจะทำให้ใครที่กำลังเฝ้ารอการมาถึงของคนๆ นั้น รู้สึก จี๊ด ไปตามๆ กัน…

เครดิตวีดีโอ : Youtube – medusian23

Copyright© Bsite.In