เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ย้อนกลับไปในวันที่ 11 มีนาคม ปี 2563 นั่นคือวันแรกที่องค์การอนามัยโลก หรือ WHO ได้ประกาศว่า โควิด-19 คือโรคระบาดครั้งใหญ่ของโลก การแพร่ระบาดที่มีจุดเริ่มต้นมาจากแหล่งเล็ก ๆ ในประเทศจีน แพร่กระจายสู่โลกอย่างรวดเร็ว เราอยู่กับมันมาแล้ว 2 ปี และกำลังเดินหน้าเข้าสู่ปีที่ 3 ในวันนี้เรามีผู้เสียชีวิตจากโรคโควิด-19 นี้กว่า 6 ล้านคนทั่วโลก และมีผู้ป่วยอีกนับไม่ถ้วน

วิถีชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง การดูแลรักษาความสะอาดกลายเป็นกิจวัตรที่ขาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด การสวมหน้ากากอนามัยคือปัจจัยใหม่อันแสนสำคัญในชีวิต การติดต่อสื่อสารที่ต้องปรับเข้าสู่โลกออนไลน์ เด็ก ๆ ไม่สามารถเดินทางไปโรงเรียน หรือวิ่งเล่นในสถานที่สาธารณะได้ตามปกติ การทำงานต้องย้ายกลับมาอยู่ในห้องที่บ้าน การเดินทางข้ามประเทศกลายเป็นอัมพาต ค่าครองชีพที่เพิ่มสูงขึ้น และพวกเราเก่งมาก ๆ ที่ผ่านมันมาได้จนถึงวันนี้

ข่าวที่อาจจะไม่ดีนักก็คือ มันอาจจะยังไม่จบลงง่าย ๆ แต่หากเราสังเกตดู ความรุนแรงของมันเริ่มลดน้อยถอยลง หลายประเทศเริ่มที่จะเลือกใช้ชีวิตอยู่กับมัน มากกว่าจะปล่อยให้มันมาควบคุมเราทุกจังหวะฝีเก้า เหตุผลหนึ่งก็เพราะในตอนนี้เรามีผู้คนที่ได้รับวัคซีนไปจำนวนมากพอสมควรแล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถวางใจได้ง่าย ๆ เพราะสิ่งที่ตามมาหลังจากการป่วยโควิด -19 ก็คือ อาการที่เราเรียกกันว่า Long Covid แม้ว่าการวิจัยในเรื่องนี้อาจจะยังออกมาไม่ชัดเจนมากนัก แต่มีหลายอาการที่ชวนให้กังวลก็คือ การมีปัญหาเรื่องการนอนหลับ, อาการสมองล้า หรือการที่ไม่สามารถหายใจได้เต็มปอดเหมือนปกติ

เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา Tedros Adhanom ผู้อำนวยการขององค์การอนามัยโลก ก็ได้ออกแถลงว่า “แม้ว่าในตอนนี้จำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลกจะมีแนวโน้มที่ลดลงแล้ว และหลายประเทศก็เริ่มผ่อนคลายมาตรการควบคุม แต่การแพร่ระบาดใหญ่ก็ยังคงไม่จบลง มันจะไม่จบลงจนกว่ามันไม่จะเหลืออีกแล้วในทุกที่” นอกจากนี้ทาง WHO ยังมีความกังวลจากเหตุที่หลายประเทศเริ่มลดการทดสอบตรวจหาเชื้อโควิด-19 ลง เพราะมันจะทำให้โอกาสการค้นพบการเปลี่ยนแปลงของตัวเชื้อที่อาจจะมีการวิวัฒนาการลดน้อยลงด้วย (ข้อมูลจาก: Covid declared a pandemic two years ago. Health experts warn it’s still not over (cnbc.com) )

แม้ว่าในตอนนี้ โรคโควิด-19 จะถูกดึงความสนใจไปด้วยสงครามระหว่างรัสเซีย-ยูเครน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าความสำคัญของมันจะลดน้อยลง เรายังคงต้องอยู่มันออกไป และมันอาจจะยากขึ้น แต่อย่าลืมว่าเราผ่านมันมาได้ 2 ปีแล้ว และเราจะผ่านมันไปได้อีกครั้ง ไม่ว่าอะไรที่ฆ่าเราไม่ได้ มันจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น